OPISZ BUDOWE WIERSZA ,ILE WERSÓW,ŚRODKI POETYCKIE ,ILE STROF URSZULA KOCHANOWSKA Gdy po śmierci w niebiosów przybyłam pustkowie Bóg długo patrzał na mnie i głaskał po głowie. Zbliz się do mnie ,Urszulo!Poglądasz ,jak żywa.... Zrobię dla cię,co zechcesz,byś była szcześliwa. Zrób tak,Boze-szepnełam-by w nieb Twoich krasie Wszystko było tak samo,jak tam- w Czarnolasie! I umilkłam zlękniona i oczy unoszę, By zbadać,czy się gniewa,że Go o to proszę? Usmiechnął się i skinął-i wnet z Bożej łaski Powstał dom kubek w kubek ,jak nasz-Czarnolaski. I sprzety i donice rozkwitłego ziela Tak podobne.aż oczom straszno od wesela! I rzekł:oto są- sorzęty , a oto- donice. tylko patrze, jak przyjdą stęskinieni rodzice! i ja, gdy gwiazdy do snu poukładam w niebie, nieraz do drzwi zapukam, by odwiedzic ciebie! i odszedl, a ja zaraz krzątam się, jak mogę- więc nakrywam do stołu, omiatam podłogę- i w suknię najróżowszą ciaó przyoblekam i sen wieczny odpędzam- i czuwam- i czekam... juz świt pierwszą rozniętą złości się na ścianie, gdy właśnie słychać kroki i do0 drzwi pukanie... więc zrywam sie i biegnę! wiatr po niebie dzwoni! serce w piersi zamiera... nie! to- Bóg nie oni!...