charakterystyka panowania juliusza cezara

Juliusz Cezar jest jedną z najbardziej charakterystycznych postaci w historii. Był wielkim politykiem, administratorem, mówcą. Swego czasu autor "Pamiętników o wojnie gallijskiej i o wojnie domowej" - dzieła o wybitnej wartości literackiej i historycznej. Jego przydomek rodowy (Cezar), przeszedł jako symbol jednowładcy do innych języków. Często krytykowano charakter Cezara. Pragnął władzy i na pewno wykorzystywał zajmowane stanowiska do zdobycia bogactwa. W odróżnieniu od innych polityków nikogo nie starał się zwodzić ani oszukiwać. Walcząc w Gallii był bezlitosny, lecz wobec swoich rzymskich, politycznych wrogów okazywał niezwykłą wspaniałomyślność. Cezar cieszy się dużą sławą, większą niż jego siostrzeniec - Oktawian August, który był właściwym założycielem cesarstwa rzymskiego. W ostatnich latach swojego życia Juliusz Cezar zaczął realizować wiele reform.Zaczął osiedlać weteranów wojskowych oraz ubogich mieszkańców w koloniach zakładanych na terytorium Rzymu. Nadawał licznym grupom ludności rzymskie obywatelstwo. Najważniejszą i najsławniejszą reformą Cezara była zmiana kalendarza, który z małymi poprawkami obowiązuje do dziś. Wielu z zamierzonych przemian Cezar nie zdążył wprowadzić w życie. Chciał aby w miastach Italii był ujednolicony system samorządów miejskich. Miał także w planach szeroki program budownictwa i kodyfikację prawa rzymskiego. Prawdopodobnie główną przyczyną upadku Cezara było to, że nie udało mu się stworzyć dobrego, opartego na konstytucji, systemu rządów. Od zwycięstwa pod Mundą do jego śmierci upłynął zaledwie rok. Wielu spośród swoich zamierzeń Cezar nie zdążył urzeczywistnić dlatego też, trudno ocenić jak potoczyłaby się dalej kariera polityczna Juliusza Cezara.