wymień 3 cechy dramatu na podstawie KRÓLA EDYPA SOFOKLESA

Zasada trzech jedności: miejsca, czasu i akcji: 1. Jedność miejsca polegała na umiejscowieniu akcji i bohaterów tylko w jednym miejscu (pałacowym dziedzińcu w Tebach). O zdarzeniu, które rozegrało się gdzie indziej, informowali specjalni posłańcy, 2. Jedność czasu - ograniczała czas trwania tragedii najwyżej do jednej doby (antyczni twórcy dążyli, by czas trwania akcji równał się czasowi trwania tragedii), rozpoczynając akcję o wschodzie, a kończąc o zachodzie słońca; w Królu Edypie akcja trwa jeden dzień, 3. Jedność akcji zawężała treść dramatu tylko do jednego, głównego wątku – niezawinionej zbrodni Edypa. Brak jest wątków pobocznych, epizodów. Zasada nieprzedstawiania bezpośrednio scen krwawych – o drastycznych wydarzeniach (zbrodniach i trupach, okaleczeniach czy pojedynkach) opowiadano w dialogu lub poprzez posłańców. Zasada ta wynikała z zasady decorum. Takie traktowanie śmierci nie było spowodowane troską o wrażliwe sumienia widzów. To był efekt religijnego pochodzenia tragedii. W starożytnej Grecji krew była święta, nie imitowano jej, nie składano też krwawych ofiar na oczach ludzi. O wyłupieniu oczu przez Edypa czy samobójstwie Jokasty widz-czytelnik dowiaduje się od świadka tych wydarzeń (nie są ukazane na scenie, jedynie ich konsekwencje). Zasada niezmienności charakteru postaci – bohaterowie tragedii antycznej nie podlegają transformacjom, nie popadają w skrajne stany emocjonalne. Takiej kreacji postaci sprzyjało użycie niezmiennej maski, którą aktor przywdziewał na początku przedstawienia, a zdejmował dopiero na końcu sztuki.