Wskaż, w którym z utworów Prometeusza został pozbawiony aureoli bohatera. Zacytuj odpowiednie fragmenty tekstu.

Zbigniew Herbert „Stary Prometeusz” „Stary Prometeusz” to utwór balansujący na granicy poezji i prozy poetyckiej. Z bardzo charakterystyczną dla Zbigniewa Herberta dawką ironii opowiada on dalszy ciąg historii Prometeusza - tytana, który skradł bogom ogień i podarował go ludziom. Już sam tytuł utworu zdradza jego charakter. Nazwanie giganta „starym” nie świadczy bynajmniej o szacunku dla niego. Taki też wydźwięk ma całość wiersza. Prometeusz zestarzał się, siedzi przy płonącym kominku i spisuje pamiętniki. W kuchni krząta się żona, która wyraźnie wyszła za niego tylko dla sławy. Prometeusz zdaje sobie sprawę z ogromu ironii własnego losu: ofiarował ludziom ogień, by wyprowadzić ich z ciemności, a teraz oni używają go przeciwko sobie z niszczycielską siłą. Nie takie było jego zamierzenie, lecz nie jest już w stanie nic poradzić - jest przecież stary i zmęczony. W mojej opini cały wiersz odziera Prometeusza z bohaterskości. Stary Prometeusz pisze pamiętniki. Próbuje w nich wyjaśnić miejsce bohatera w systemie konieczności, pogodzić sprzeczne ze sobą pojęcie bytu i losu... Ogień buzuje wesoło na kominku, w kuchni krząta się żona- egzaltowana dziewczyna, która nie mogła urodzić mu syna, ale pociesza się, że i tak przejdzie do historii. Przygotowanie do kolacji na którą ma przyjść miejscowy proboszcz i aptekarz najbliższy teraz przyjaciel Prometeusza. Ogień buzuje na kominku, na ścianie wypchany orzeł i list dziękczynny tyrana Kaukazu, któremu dzięki wynalazkowi Prometeusza udało się spalić zbuntowane miasto. Prometeusz śmieje się cicho. Jest to teraz jednyny sposób wyrażenia niezgody na świat.