kim byli : horacy oktawain august spartakus konstantyn wielki odoaker teodozjusz wielki juliusz cezar remus

Horacy był pierwszym poetą rzymskim, któremu udało się zdobyć tak ogromną sławę. Przed wydaniem jego Pieśni w roku 23 p.n.e. liryka rzymska była dość uboga, nawet jeśli zaliczymy do niej również elegie, jamby czy szeroko pojętą melikę. Nie dorównywała swym poziomem literaturze greckiej Oktawian August Imiona Gaius Octavius (od 44 r. p.n.e - Gaius Iulius Caesar Octavianus) pl.: Gajusz Juliusz Cezar Oktawian Panował jako Imperator Caesar Divi Filius Augustus pl.: Imperator Syn Boskiego Cezara August zaliczony w poczet bogów jako Divus Augustus Czas panowania 16 stycznia 27 r. p.n.e. - 19 sierpnia 14 r. n.e. Dynastia julijsko-klaudyjska Data urodzin 29 września 63 r. p.n.e. - Rzym Data śmierci 19 sierpnia 14 r. n.e. Moneta Lista cesarzy rzymskich Gaius Octavius, po adopcji Gaius Iulius Caesar Octavianus (ur. 23 września 63 roku p.n.e. w Rzymie, zm. 19 sierpnia 14 r.n.e. w Noli) – syn Gajusza Oktawiusza i Atii Starszej (Atia Maior), wnuk siostry Juliusza Cezara i jego adoptowany testamentem syn. Oktawian był także pierwszym cesarzem rzymskim. Spartakus - (zm. 71 p.n.e.) niewolnik, gladiator rzymski, z pochodzenia prawdopodobnie Trak. Przywódca powstania niewolników. Był organizatorem i przywódcą największego powstania niewolników w starożytnym Rzymie (73-71 p.n.e.), w którym wzięło udział około 100 tys. wojowników (niewolników i gladiatorów). Powstanie zostało krwawo stłumione przez Marka Krassusa. Spartakus zginął w walce, jego ciało nie zostało odnalezione. 6 tys. pojmanych powstańców ukrzyżowano wzdłuż via Appia, a ich krzyże podpalono.Nie jest pewne, czy Spartakus był rzeczywiście Trakiem. Przypisywano mu tę narodowość, ponieważ jako gladiator był szkolony w trackim stylu walki. Prawdopodobnie był dezerterem z rzymskiej armii, potem rozbójnikiem. Ponownie schwytany przez Rzymian, został sprzedany do szkoły gladiatorów w Kapui. W czasie buntu najpierw pokonał strażników, następnie zbiegł ku Wezuwiuszowi i tam powoli zaczął tworzyć armię złożoną z niewolników i zbiegłych gladiatorów. Pierwszy o jej sile miał przekonać się Klaudiusz Glaber, wysłany przez pretora Publiusza Wariniusa. Śmierć poniosło wówczas 3000 żołnierzy rzymskich. Spartakus, jako doskonały gladiator, przez pewien czas pełnił stanowisko nauczyciela w szkole gladiatorów w Kapui, uczył cennych "sztuk" tej walki. Od jego imienia pochodzi nazwa

Konstantyn I Wielki (ur. 27 lutego 272 w Niszu, dziś Serbia, zm. 22 maja 337) – syn Konstancjusza Chlorusa, cesarz rzymski od 306. Został obwołany cesarzem przez wojska w Brytanii i Galii, natomiast Maksencjusz został wybrany przez wojska rzymskie na cesarza w Rzymie. Po kilku latach walk Konstantyn, przy pomocy Licyniusza panującego we wschodniej części imperium, pokonał ostatecznie Maksencjusza. Stało się to w bitwie przy Moście Mulwijskim w pobliżu murów Rzymu w roku 312. Od tego czasu Konstantyn i Licyniusz rządzili wspólnie. Rzekomo Konstantyn miał wizję, w której objawił się mu krzyż i napis In hoc signo vinces ("pod tym znakiem zwyciężysz"). To miało sprawić, iż w roku 313 podczas spotkania w Mediolanie wydał wraz z Licyniuszem edykt mediolański dający swobodę wyznania chrześcijanom, chociaż bardziej niż sen przyczyniły się do tego względy polityczne. W wyniku konfliktu Licyniusz został pokonany i zabity w 324 roku i od tej pory Konstantyn rządził samodzielnie. Jego politykę charakteryzowała kontynuacja działalności Dioklecjana. Zmarł z przyczyn naturalnych 22 maja 337 w Ancyronie niedaleko Nikomedii. Na kilka dni przed śmiercią przyjął chrzest z rąk ariańskiego biskupa Euzebiusza z Nikomedii. W planach miał ochrzcić się w wodach Jordanu jak Jezus Chrystus. Konstantyn na bazie dawnej greckiej kolonii Bizancjum wybudował wspaniałe miasto które nazwał - Miastem Konstantyna - Konstantinopolis, przyszłą stolicę cesarstwa Bizantyjskiego. Matką Konstantyna Wielkiego była św. Helena, a żoną Fausta (matka jego jedynej córki – Konstantyny).

Odoaker nazywany także Odoacer (ok. 433-493) – wódz germański z plemienia Herulów Był synem księcia Skirów Edicona, w młodości został oficerem w świcie Attyli. Później pretorianin w służbie cesarstwa zachodniorzymskiego doszedł do najwyższych stopni wojskowych - magister militum. Stanął na czele spisku wojska i 23 sierpnia 476 został obwołany królem barbarzyńskich oddziałów zbrojnych w Italii. 4 września 476 zdetronizował ostatniego cesarza zachodniorzymskiego Romulusa Augustulusa i wygnał go do dzisiejszego Neapolu (do villi Castllum Lucullanum). W 480 odesłał insygnia cesarskie do Konstantynopola do cesarza Zenona na znak, że czuje się zależny od władzy cesarzy wschodniorzymskich żądając w zamian przyznania tytułu patrycjusza. Cesarz Zenon odpowiedział, że Odoaker musi przedłożyć swoje żadania Juliuszowi Neposowi i przywrócić go na tron cesarstwa zachodniorzymskiego. Ze wzgledu jednak, że w liście Zenon zwracał się do Odoakera tytułem patrycjusza uznał on, że osiagnął swój cel i formalnie sprawował władzę w Italii jako reprezentant cesarzy wschodniorzymskich. Na dowód tego wybijał na podległym sobie terytorium monety z wizerunkami cesarzy wschodniorzymskich a nawet przebywającego w Dalmacji cesarza Neposa. Odoaker zachował rzymską armię i administrację. Po śmierci Neposa (480) włączył Dalmację do rządzonego przez siebie państwa. W obliczu ataku na Italię króla Ostrogotów Teodoryka Wielkiego Odoaker bronił się 2 lata w dobrze ufortyfikowanej Rawennie. W wyniku zawartego ostatecznie porozumienia obaj wodzowie mieli sprawować władzę wspólnie Po kilku dniach Odoaker został jednak razem z żoną, bratem Onuflem i synem Telą zamordowany przez swego rywala podczas uroczystej uczty.

Teodozjusz I Wielki, Flavius Theodosius, Theodosius I (ur. 11 stycznia 347, zm. 17 stycznia 395) – ostatni cesarz całego imperium rzymskiego. Z pierwszą żoną, Aelią Flacyllą, miał synów Arkadiusza i Honoriusza oraz córkę Pulcherię. Po śmierci żony w 386 r. Teodozjusz ożenił się z Gallą – siostrą Walentyniana II, z którą miał córkę Gallę Placydię.

Dziękuję ;*;* Pozdr.