Wciel się w postać Dedala i opowiedz co przeżył w liście do potecjalnego znajomego

Pewnego dnia Dedal oglądał ciekawy film w którym przedctawiono sztukę ucieczki pewnego człowieka na skrzydłach . Był jak by w więzieniu ponieważ mieszkał na krecie u złego króla który kazał mu pracować . Miał rodzinę żonę i syna . Dedal się zdenerwował i pewnej nocy nikogo nie było w domu był sam ze swoim synem Ikarem który juz spał . Całą noc myślał i myślał nad tym w jaki sposób by uciec z Krety od złego któla i od tych ludzi ... Więc skonstwuował skrzydła...Kiedy więc następnego dna zapadł zmrok razem z synem Ikarem założyli skrzydła i latali przez głęboki ocean . Bardzo długo i bardzo wysoko , ale Dedal (ojciec Ikara ) ostrzegał go : Synku nie płyń blisko słońca ponieważ skrzydła są z wosku i je słońce roztopi i się utpisz . Ale Ikar nie słuchał się rady Ojca płynoł ( latał b.blisko słońca ) lecz obaj utoneli w Oceanie i ślad po nich zaginął . MYŚLĘ ŻE pomogłam ?

Dedal i Ikar to bohaterowie jednego z najbardziej znanych mitów greckich. Dedal był wszechstronnym artystą, architektem, rzeźbiarzem, wynalazcą skomplikowanych mechanizmów. Pracował w Atenach i tam miał ucznia Talosa, który był tak uzdolniony, że wzbudziło to zazdrość mistrza. Pewnego dnia, gdy Talos, wzorując się na szczęce węża, wynalazł piłę, Dedal strącił go ze szczytu Akropolu. Gdy zbrodnia została wykryta, Dedal i jego syn Ikar zbiegli na wyspę Kretę, do króla Minosa; król zatrzymał u siebie Dedala jako architekta i rzeźbiarza. Dedal wybudował wtedy dla Minosa Labirynt, pałac o skomplikowanym układzie korytarzy, gdzie król zamknął potwora Minotaura. Potem, gdy Ariadna chciała ocalić bohatera, który przybył, by pokonać potwora, zwróciła się o pomoc do Dedala, a ten pokazał jej sposób ocalenia Tezeusza. Polecił jej, aby dała herosowi kłębek nici, który pozwoli mu, skoro będzie go rozwijał w miarę posuwania się krętymi korytarzami, powrócić tą samą drogą. Dedal bardzo tęsknił za rodzinnym miastem. Minos w obawie, aby genialny wynalazca go nie opuścił, zakazał mu jednak opuszczać Kretę. Wtedy pomysłowy Dedal sporządził dla siebie i Ikara skrzydła, które przymocował do ramion za pomocą wosku. Obaj wzbili się w powietrze. Przed tą podróżą Dedal pouczył chłopca, by nie leciał zbyt nisko, gdyż pióra nasiąkłyby wtedy wilgocią, ani zbyt wysoko, bo wosk mógłby się roztopić w promieniach słonecznych. Ikar jednak, pełen dumy, nie usłuchał rad ojca i wznosząc się coraz wyżej, tak bardzo zbliżył się do słońca, że wosk stopił się i śmiałek runął do morza, które od tego czasu nazywa się Morzem Ikaryjskim. Dedal zaś cały i zdrowy dotarł na Sycylię. Dedal stanowi symbol rozsądku, wytrwałości w dążeniu do celu, zaś Ikar symbolizuje bohaterstwo, romantyczny wzlot wbrew rozsądkowi. Jednak postawy Dedala i Ikara można interpretować różnie. Ernest Bryll w wierszu Wciąż o Ikarach gloszą podejmuje polemikę z kultem bohaterstwa, występuje w imię rozsądku, trzeźwości, czego symbolem jest Dedal: "Wciąż o Ikarach głoszą - choć dolecial Dedal jakby to nikłe pierze skrzydłem uronione chuda chłopięca noga zadarta do nieba - znaczyła wszystko. (... )". Dla Brylla wartościowe jest nie to, co piękne, porywające, ale ulotne, lecz to, co celowe, sensowne, trwałe, przynoszące widoczne efekty. Ikar wzbił się tam, gdzie nigdy dotąd nie dotarł żaden człowiek, ale zaraz potem zginął. Oddał rzecz tak cenną jak życie w zamian za chwilę euforii i zachwytu. Dedal natomiast zachował zdrowy rozsądek. Przestworza, podniebna podróż nie spowodowały, że zapomniał o właściwym celu podróży. Nie był nim przecież lot, ale dotarcie do ojczyzny. I ten cel Dedal osiągnął. Nie zatrzymał się nawet, gdy usłyszał rozpaczliwy krzyk syna. Wiedział, że nie może mu pomóc, nie mógł dopuścić, żeby szansa odzyskania wolności została zmarnowana. Gorzko opłakiwał syna, ale nie ruszył mu na ratunek, chłodno rozważywszy wszystkie za i przeciw takiego kroku. Bryll przyznaje, że postępował tak dlatego, że: