Dlaczego Syzyfowe prace można nazwać powieścią dokumentem? Prosze, pomózce! :)

„Syzyfowe prace” zajmują w literaturze polskiej poczesne miejsce. Są przede wszystkim dokumentem historycznym, który powstał na bazie osobistych przeżyć pisarza, jego obserwacji i doświadczeń wyniesionych z lat szkolnych. Stefan Żeromski, podobnie jak jego bohaterowie, należał do pokolenia młodzieży polskiej, która musiała walczyć z rusyfikacją, by zachować w świadomości poczucie patriotyzmu i konieczność stawienia oporu uciskowi politycznemu. W utworze zespolił w spójną całość ogromne wartości artystyczne i poznawcze, ukazał złożony świat uczuć i przeżyć młodych ludzi, którzy poznają smak goryczy, strachu, radości czy też pierwszej miłości. Pod tym względem „Syzyfowe prace” są doskonałym szkicem psychologicznym głównego bohatera, a autor dzieła wykazał się mistrzowską znajomością psychiki dziecka, które z biegiem lat staje się w pełni ukształtowanym Polakiem. Dla wielu pokoleń powieść stała się poematem o młodzieży, opisującym dzieje pokolenia młodych Polaków w latach wzmożonej rusyfikacji. Krytyka literacka zarzucała utworowi pewne braki kompozycyjne. Jan Kasprowicz uważał, że „Syzyfowe prace” nie spełniają wymagań gatunkowych powieści, lecz to nie umniejsza wartości dzieła: „