Wierzę w wielkie odkrycie. Wierzę w człowieka, który dokona odkrycia Wierzę w przestrach człowieka, który dokona odkrycia. Wierzę wbladość jego twarzy, w mdłości, w zimny pot na wardze. Wierzę w spalene notatek, w spalenie ich na popiół, w spalenie co do jednej. Wierzę w rozsypanie liczb, w rozsypanie ich bez żalu. Wierzę w pośpiech człowieka, w dokładność jego ruchów, w nieprzymuszoną wolę. Wierzę w utłuczenie tablic, w wylanie płynów, w zgaszenie promienia. Twierdzę, że to się uda i że nie będzie za późno, i rzecz rozegra się w nieobecności świadków. Nikt się nie dowie, jestem tego pewna, ani żona, ani ściana, nawet ptak, bo nuż wyśpiewa. Wierzę w nieprzyłożoną rękę, wierzę w złamaną karierę, wierzę w zaprzepaszczoną pracę wielu lat. Wierzę w sekret zabrany do grobu. szybują mi te słowa ponad regułami. Nie szukają oparcia w jakichkolwiek przykładach. Moja wiara jest silna, ślepa i bez podstaw. nauka-Nadzieja czy zagrozenie dla ludzkosci ? odpowiedz na pytanie zawarte w temacie lekcji posługujac sie wierszem i nie tylko