wymień bohaterów dramatu należących do inteligencji i przedstaw ich krótkie charakterystyki e Weselu , Wyspiańskiego.

Pan Młody – Lucjan Rydel poeta i dramaturg – został tu przedstawiony z tendencją do przejaskrawienia jego słabostek, rysów komicznych. Jego skłonność do chłopomanii jest tu pokazana jako obłudna maska, chociaż trzeba dodać, że Pan Młody sam w nią wierzy. Pan Młody kocha to, co wiejskie: krajobrazy, stroje, styl życiaStara się naśladować Gospodarza, jest jakby przedłużeniem jego postaci. Zwierza się Racheli, że, jako poeta, kiedyś opisze wszystko to, co go tu spotkało. Poeta – Kazimierz Tetmajer – brat gospodarza, Włodzimierza Tetmajera, autor dramatu poetyckiego „Zawisza Czarny”. W sztuce jest nazywany „żurawcem”, gdyż uwielbiał podróżować, na weselu Rydla był jedynie przelotem. Wyspiański ukazał także inną skłonność Kazimierza Tetmajera – prowadzenie częstych dyskusji-flirtów (m.in. z Maryną i Rachelą). Niekiedy owe dialogi przeradzają się w mini-poematy. Poeta przeżywa wewnętrzny dramat postawy, jako poeta jest światowcem, obserwującym bawiących się ludzi z dystansu. Jest jednocześnie „lwem salonowym”, co przejawia się w częstych flirtach. Podczas rozmowy z Rachelą, w ich głowach rodzi się pomysł zaproszenia na wesele Chochoła. Wypowiedzi Poety nacechowane są dekadentyzmem i pesymizmem, wyraźnie czuć wewnętrzne rozdarcie – Poeta marzy o sile i potędze, lecz wokół dostrzega jedynie „skrzeczącą pospolitość” Dziennikarz – Rudolf Starzewski ówczesny redaktor krakowskiego „Czasu” – jest postacią zdolną do właściwej oceny sytuacji narodowej. Posiada dużą wiedzę i intuicję, cechuje się inteligencją i analityczną oceną rzeczywistości. Jak pisze Żeleński: „był om człowiekiem najbardziej powołanym, aby na weselu objawiła mu się przenikliwa, gorzka, surowa myśl, upostaciowiona w Stańczyku”. Ulega poczuciu niemocy, świadomość tragizmu losów narodu niezdolnego do działania odbiera mu aktywność, wpędza w apatię. Ma również lekceważący stosunek do chłopstwa, uważając je za krótkowzrocznych prowincjuszy. Gospodarz - Włodzimierz Tetmajer malarz i poeta, później także działacz polityczny. W jego domu właśnie odbywa się tytułowe wesele. Choć w duszy romantyk, skłonny do uniesień, a nawet obłędu (wrażenia wywołane wizytą Wernyhory), Gospodarz patrzy na świat oczyma realisty – oddaje bieg wypadków w ręce młodszego pokolenia, nie bacząc na potencjalne konsekwencje tej decyzji. Wyspiański ukazał w nim słabość, niezdecydowanie Inteligencji do podjęcia wielkiego czynu. Miast tego, stać ich jedynie na słowa, deklaracje, czekanie i marzenia. Radczyni Pierwsza przybyła z Krakowa (profesorowa Antonina Domańska, autorka książek dla dzieci, ciotka L. Rydla) i – choć stara się ukryć swoje poczucie wyższości nad bronowicką społecznością – daje się poznać jako osoba ograniczona, niesympatyczna, obłudna, ignorantka w sprawach znanych nawet mieszczuchom, jak pora siewu Nos to połączenie dwóch postaci: Tadeusza Noskowskiego i Stanisława Czajkowskiego oraz, jak mówi Boy-Żeleński, „cała przybyszewszczyzna, której dwuletni okres święcił się w Krakowie bezpośrednio przed Weselem”. Nos uosabia więc wszystkie charakterystyczne cechy młodopolskich artystów, a przede wszystkim, skłonność do alkoholu: “ Piję, piję, bo ja muszę, bo jak piję, to mnie kłuje: wtedy w piersi serce czuję, strasznie wiele odgaduję” (...) Chopin, gdyby jeszcze żył, to by pił- ,, Wesele, Akt III sc.2 Paradoksalnie – w stanie upojenia zdolny do „trzeźwego” widzenia spraw społecznych. Nos wyraża także dekadencką, nihilistyczną postawę wobec życia: “ Wszystko nudzi, wszystko mi się przykrzy już; ,, Wesele, Akt III sc.2 oraz kult sztuki: “ ...evviva l’arte! (...) kult Bachusa i Astarte. Ha! Trza znosić Fata Los, konsekwentnie pusty trzos ,, Wesele, Akt III sc. Rachela - Pepa Singer Pepa była córką karczmarza z Bronowic, Hersza Singera. Jej portet w Weselu znacznie odbiega od faktycznej sytuacji. Na weselu Rydla miała zaledwie 15 lat i nie byłą przez nikogo zauważana. W "Weselu" ukazana została jako żydowska emancypantka, oczytaną, inteligentną ("zna cały Przybyszewski"). Rachela to młoda artystka, która we wszystkim dookoła widzi poezję. Jako muzą wesela, dotrzymuje kroku Poecie w tworzeniu wierszy i wraz z nim jest inicjatorką fantastycznych wydarzeń w aktach II i III. Haneczka (Anna Rydlówna), Maryna i Zosia (Zofia i Maria Parneńskie) Ukazane zostały zgodnie z ich pierwowzorami, są energiczne, dobrze bawią się na weselu. Maryna jest nieco dojrzalsza od swoich równieśniczek, ona też demaskuje flirt Poety. Jest dowcipna, ma cięty język, jest dobrą obserwatorką życia społecznego.